Wygrana Klienta Kancelarii przed Sądem Najwyższym
Sąd Najwyższy uwzględnił skargę kasacyjną Klienta Kancelarii w sprawie UNWW.
W dniu 7 lipca 2021 r. w sprawie I CSKP 222/21 Sąd Najwyższy uznając zasadność wniesionej przez nas skargi kasacyjnej w sprawie naszego Klienta wydał wyrok, w którym uchylił i przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu sprawę dotyczącą ubezpieczenia niskiego wkładu własnego stosowanego w umowach kredytowych z mBankiem. Właśnie otrzymaliśmy uzasadnienie w tej sprawie.
Sprawa jest ciekawa bowiem jej losy rozpoczęły się w 2016 roku, gdzie w imieniu Klienta został złożony pozew o zwrot płatności z tytułu unww pobranych w związku z zawarciem przez niego trzech umów kredytu.
Sąd I instancji w składzie SO Ewy Ligoń – Krawczyk oddalił powództwo z uwagi na brak statusu konsumenta oraz brak abuzywności postanowień.
Od powyższego wyroku została złożona apelacja, która również została oddalona przez Sąd Apelacyjny (w składzie SSA R. Dziczek, SSA E. Mroczek, SO del. A. Wchowicz-Mazur) z uwagi na brak abuzywności kwestionowanych klauzul, jednak Sąd Apelacyjny w ramach podniesionego zarzutu uznał, że nabycie kredytowanych nieruchomości miało konsumencki charakter.
W sprawie została złożona skarga kasacyjna, która została przyjęta do rozpoznania w lutym 2020 r., natomiast w lipcu 2021 r. na posiedzeniu niejawnym Sąd Najwyższy uznając zasadność skargi kasacyjnej uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.
W uzasadnieniu wyroku Sąd Najwyższy podzielił zarzut dotyczący wiążącej mocy orzeczenia o charakterze prejudycjalnym dotyczącym stwierdzenia abuzywności postanowień w ramach kontroli abstrakcyjnej dokonanej wobec tego samego przedsiębiorcy, z którym zawarto umowę na podstawie wzorca umowy, jak również w podzielił stanowisko o abuzywności tych postanowień.
Jednakże w ocenie Sądu Najwyższego z uwagi na fakt, że w umowach Powoda pierwsze zdanie kwestionowanego postanowienia miało treść „Ubezpieczenie niskiego wkładu własnego w TU EUROPA na 36-miesieczny okres ubezpieczenia” to pierwsze zdanie nie jest abuzywne, a abuzywna jest jedynie dalsza cześć tego postanowienia stanowiąca o kontynuacji przedmiotowego ubezpieczenia. W ocenie Sądu Najwyższego abuzywna jest druga i każda następna opłata unww pobrana przez bank, ale nie pierwsza wobec tego, że wskazywała ubezpieczyciela oraz wysokość opłaty.
W ocenie Sądu Najwyższego z punktu widzenia Powoda nieistotnym był sposób skalkulowania pobranej płatności oraz możliwość weryfikacji czy bank uiszczone przez Powoda środki przekazał do ubezpieczyciela. Sąd Najwyższy wskazał, że nie jest abuzywną sama zasada wprowadzenia takiego ubezpieczenia, jak również, że kwestia regresu ubezpieczeniowego, jako instytucja prawa cywilnego jest prawnie dopuszczalna.
Co istotne w skardze kasacyjnej wprost wskazywano, że nie kwestionowano zasady tj. możliwości stosowania takiego rodzaju zabezpieczenia, ale sposób w jaki bank wprowadził i sformułował to postanowienie w umowie, zarzucając mu nietransparentność, a wręcz wprowadzenie ukrytej opłaty oraz znaczącą dysproporcję praw i obowiązków na niekorzyść Powoda.
Sąd Najwyższy pominął również kwestię, iż bank pobierał od Powoda płatności w wysokości znacznie wyższej od faktycznego kosztu składki, co dodatkowo w ocenie strony powodowej potwierdza abuzywność stosowanego postanowienia i czyni nieuprawnionym twierdzenie Sądu Najwyższego, że dla kredytobiorcy nie ma znaczenia sposób skalkulowania pobieranej od niego płatności tytułem „zwrotu kosztów ubezpieczenia” jak również nieistotna jest możliwość weryfikacji czy uiszczone środki zostały przekazane przez bank do ubezpieczyciela.
r.pr. Klaudia Chróścik