Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej Santander Bank Polska w sprawie naszych Klientów
Sąd Najwyższy Postanowieniem w sprawie o sygn. I CSK 2619/23 odmówił przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej wniesionej przez Santander Bank Polska S.A. od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie w sprawie Klientów Kancelarii o ustalenie i zapłatę. Sprawa dotyczyła umowy o kredyt dewizowy mieszkaniowy/inwestorski zawartej z BZ WBK czyli poprzednikiem prawnym Santander Bank Polska.
Zarówno Sąd I Instancji jak również Sąd II instancji nie miały wątpliwości co do abuzywnego charakteru spornej umowy, a przede wszystkim konsekwentnie nie podzielały twierdzenia banku o walutowym charakterze tej umowy.
Santander Bank wniósł skargę kasacyjną od niekorzystnego dla siebie wyroku Sądu Apelacyjnego, jednak ta – zgodnie ze stanowiskiem Kancelarii – nie została przyjęta do rozpoznania.
Sąd Najwyższy w uzasadnieniu ww. Postanowienia trafnie wskazał, że:
„sporna umowa była – wbrew jej nazwie, wskazującej na dewizowy (walutowy) charakter i postanowieniu art. 3.10.5 przewidującego w CHF jako walutę spłaty kredytu – umową kredytu denominowanego, w którym wypłata kredytu wyrażonego w walucie obcej (CHF) miała nastąpić w złotych polskich po uprzednim przeliczeniu z CHF, a jego spłata – po uprzednim przeliczeniu raty z CHF na PLN. Za taką oceną rzeczywiście przemawiały argumenty dostrzeżone przez Sądy, a przede wszystkim zgodny zamiar stron, który obejmował wypłatę kredytu w PLN po przeliczeniu stosownie do kursu CHF wewnętrznie określonego przez pozwanego i spłatę również w PLN po przeliczeniu jej w analogiczny sposób, ale według innego kursu.
(…) Trzeba też zauważyć, że sam fakultatywny charakter określonego w umowie sposobu spłaty zobowiązania kredytowego w złotych polskich, nie wyłączyłby kontroli postanowień ów sposób przewidujący pod kątem abuzywności.
(…) Ponadto, nawet gdyby uznać zakwalifikowane postanowienie umowy jako kredytu denominowanego a nie czysto walutowego za błędne, nie prowadziłoby to do odmiennego rozstrzygnięcia, gdyż Sądy zgodnie przyjęły, że niedozwolony charakter miała także klauzula ryzyka walutowego, a ta klauzula jest aktualna także w umowie kredytu czysto walutowego w sytuacji, jaka wystąpiła także w okolicznościach niniejszej sprawy, w której kredytobiorcy uzyskują dochody w złotych polskich.
Sprawę prowadziła r. pr. Klaudia Chróścik
grafika: Wikipedia